स्वर: नारायण गोपाल
मेरो आखालाई राख्ने फूलबारी छैन
तिम्रो मुहारमा राखूँ कि
मेरो बतासलाई बाध्ने सुगन्ध छैन
तिम्रो निश्वासमा बाधूँ कि
पहाड भन कि मधेस फाँट
घुमेकै म पनि
बैशाख भन कि पानीको रिमझिम
रुझेकै म पनि
त्यसरी पनि जीवन झुल्छ
जसरी फुल्छ वन
बाड्नलाई बाँकी रहेन केही
बाँकी छ यही मन २
मेरो यै मनलाई राख्ने घुम्तीघर छैन
तिम्रो दोभानमा राखूँ कि
उदास भन कि खुसी भन कि
भएकै म पनि
राम्रा नराम्रा दुवै नै थरि
भएकै म पनि
जता नै पनि जोवन फुल्छ
जसरी फुल्छ फूल
मायालु मात्रै बेग्ला र बेग्लै
मायाको एउटै फूल २
मेरो मायालाई राख्ने झ्यालखाना छैन
तिम्रो नजरमा राखूँ कि
मेरो आखालाई राख्ने
तिम्रो मुहारमा राखूँ कि
मेरो बतासलाई बाध्ने सुगन्ध छैन
तिम्रो निश्वासमा बाधूँ कि
पहाड भन कि मधेस फाँट
घुमेकै म पनि
बैशाख भन कि पानीको रिमझिम
रुझेकै म पनि
त्यसरी पनि जीवन झुल्छ
जसरी फुल्छ वन
बाड्नलाई बाँकी रहेन केही
बाँकी छ यही मन २
मेरो यै मनलाई राख्ने घुम्तीघर छैन
तिम्रो दोभानमा राखूँ कि
उदास भन कि खुसी भन कि
भएकै म पनि
राम्रा नराम्रा दुवै नै थरि
भएकै म पनि
जता नै पनि जोवन फुल्छ
जसरी फुल्छ फूल
मायालु मात्रै बेग्ला र बेग्लै
मायाको एउटै फूल २
मेरो मायालाई राख्ने झ्यालखाना छैन
तिम्रो नजरमा राखूँ कि
मेरो आखालाई राख्ने
No comments:
Post a Comment